Islak, nemli ve kaygan duvarlı bir kuyu
Ne dışarı çıkmak mümkün
Ne içeride kalmaya gönlüm razı
Çırpındıkça kayıp düşüyorum
Her dibe düştüğümde daha da yaralanıyorum

Ne fark eden var
Ne de benim fark ettiresim
Sevmeye devam etmek
Benim yaralarımı sarar
Alıştığım şey, yaralarıma sabretmek

Kokusuna hasret günlerim geçiyor
İsmi gibi çehresi bir ışık
Ona gitmeye çalışmakla geçiyor günlerim
Her çığlığımda sesim kısık
Ne o beni duyuyor
Ne de ben kendimi duyuruyorum

Tek bildiğim gücüm sevgim
Peşinden koşuyorum
Yorgunluk hissetmediğim bi yoldayım
Ömrüm yettiği kadar da peşinde olacağım